• votre commentaire

  • votre commentaire
  • Breton (Brezhoneg)

    Karantez vro

    E korn va c’halon zo ur gleizenn
    ’Baoe va yaouankiz he dougan
    Rak siwazh, an hini a garen
    Na gare ket ’r pezh a garan
    Eñ na gare nemet ar c’hêrioù
    Ar morioù bras, ar Broioù pell
    Ha me ne garan ’met ar maezioù
    Maezioù ken kaer va Breizh-Izel !

    Ret ’voe dibab ’tre div garantez
    Karantez-vro, karantez den
    D’am bro am eus gouestlet va buhez
    Ha lez’t da vont ’n hini ’garen
    Biskoazh abaoe n’am eus en gwelet
    Biskoazh klevet keloù outañ
    Ur gleizhenn em c’halon zo chomet
    Pa ’gare ket ’r pezh a garan.

    Pep den a dle heuilh e Donkadur
    Honnezh eo lezenn ar Bed-mañ
    Gwasket ’voe va c’halon a-dra-sur
    Pa ’gare ket ’r pezh a garan
    Dezhañ pinvidigezh, enorioù
    Din-me paourentez ha dispriz
    Met ’drokfen ket evit teñzorioù
    Va Bro, va Yezh ha va Frankiz !

    français

    Amour-patrie

    En mon coeur est ma blessure,
    Depuis ma jeunesse y reste gravée
    Car, hélas, celui que j'aimais
    Ce que j'aime n'aimait pas.
    Lui n'aimait que la ville,
    La grande mer et les lointains ;
    Je n'aimais que la campagne,
    Beauté des campagnes de Bretagne.

    Entre deux amours il me fallut choisir
    Amour-patrie, amour de l'homme ;
    A mon pays j'ai offert ma vie,
    Et s'en est allé celui que j'aimais.
    Depuis, jamais je ne l'ai revu,
    Jamais connu de ses nouvelles.
    En mon coeur saigne la blessure
    Car ce que j'aime, il n'aimait pas.

    Chacun sa Destinée doit vivre,
    Ainsi en ce monde en est-il.
    Meurtri, certes, fut mon coeur,
    Mais ce que j'aime, il n'aimait pas.
    A lui, honneurs et richesse
    A moi, mépris et humble vie.
    Mais je n'échangerais contre nul trésor
    Mon pays, ma langue et ma liberté.


    votre commentaire


    Suivre le flux RSS des articles de cette rubrique
    Suivre le flux RSS des commentaires de cette rubrique